از زمان انقلاب صنعتی و دستاوردهای مدرنیته آلودگی هوا نیز بیشتر شد. در نواحی پرجمعیت گازهای آلوده و مضر در حال سمی کردن هوای تنفسی‌مان بود و امروزه نیز این روند نابودگر در حال ادامه است. اما ما می‌توانیم با استفاده از طبیعت این روند را برعکس کرده و جلوی آسیب‌های شدید را بگیریم. این اتفاق طبیعی همواره با افزایش درختان و گیاهان در محیط‌زیست افزایش پیدا می‌کند و هرچقدر که تعداد گیاهان و درختان بیشتر شود همان‌قدر نیز هوای تنفسی اطرافمان تمیزتر و سالم‌تر خواهد بود.
مطالعه اخیر روی این موضوع که آیا سازه‌های سبز روی فضاهای شهری و کیفیت زندگی و سلامت افراد تأثیر دارد یا نه، نشان داده است که دیوارهای سبز تأثیر بسیار زیادی روی کیفیت زندگی شهری و سلامت مردم دارند. این‌گونه می‌توان گفت که این دیوارها دی‌اکسید نیتروژن را به‌شدت کاهش داده و چیزی حدود 40 تا 60 درصد این مقدار را کاهش می‌دهد.
اما فقط مسئله آلودگی‌های خارج از فضایی که در آن نفس می‌کشیم نیست و مهم‌تر از همه آلودگی‌های فضای داخلی هم هست که گیاهان می‌توانند تا حد قابل‌توجهی از آن‌ها جلوگیری کنند.
امروزه چیزی به نام سندرم بیماری ساختمان (Sick building syndrome) مطرح‌شده است که در دوران مدرن بسیار باب شده است. گازهای داخلی و سمی که از مبلمان گرفته تا خروج گازها از مواد ساختمانی استفاده‌شده در ساختمان، ترکیبات آلی فرار، کپک، خروج نامطلوب مولکول‌های ازون (تولید جانبی دستگاه‌های اداری)، مواد شیمیایی صنعتی و … باعث بیمار کردن تدریجی ما هستند. این نگرانی شامل تمام کسانی می‌شود که در یک محیط سرپوشیده و یا در اداره‌جات مشغول به کار هستند و امروزه 80 الی 90 درصد مردمان آمریکای جنوبی درخطر سندرم بیماری ساختمان قرار دارند.
درواقع مواد سمی بسیاری از فضای داخلی‌مان در حال نشئت گرفتن هستند که شامل فرمالئید، ترکیبات آلی فرار، تری کلروتیلن، مونوکسید کربن و مواد نفتی هستند. اما پرورش و نگهداری گیاهان طبیعی در محیط داخلی می‌تواند این گازهای سمی را خنثی کرده و سلامت فردی را افزایش دهد.
